De Bardofildo pódese dicir que era unha auténtica calamidade. Todo o facía mal. Durmía cun ollo pechado e outro aberto, e por iso polas mañás espertaba medio canso. Cando choraba, as súas bágoas eran doces no canto de salgadas. E unha vez que intentou facer pompas de xabón non lle saían esféricas, senón cúbicas. Bardofildo era un completo desastre. Foi probando en diferentes profesións, indo de fracaso en fracaso. Acompaña a Bardofildo na súa trepidante aventura para ver se ao final atopa un traballo que se lle dea ben.